بررسی میزان تجمع کروم، روی و مس در بافت خوراکی ماهی کپور صید شده از تالاب بین المللی انزلی

مقدمه: فلزات سنگین از آلاینده های زیست محیطی هستند که مواجه شدن انسان با بعضی از آن ها از طریق آب و مواد غذایی می تواند مسمومیت های مزمن و خطرناکی را ایجاد نماید. از این فلزات می توان به کروم، روی و مساشاره کرد. این تحقیق با هدف بررسی تجمع فلزات سنگین کروم، روی و مسدر بافت خوراکی ماهی کپور تالاب انزلی و مقایسه آن با استانداردهای جهانی انجام شد. مواد و روش ها: تیمارها شامل ماهی کپور پائیزه مناطق غرب، مرکزی و شرق تالاب انزلی در سال 1391 بودند. فلزات کروم، روی و مس با روش اسپکتوفتومتری اتمی شعله ای اندازه گیری شدند. یافته ها: مس و کروم در تالاب های غرب، شرق و مرکزی و روی در تالاب های غرب و مرکزی تفاوت معنی دار نداشتند (05/0p>). فلز روی در کپور نواحی غرب، شرق و مرکزی تالاب در مقایسه با استاندارد fda و در تیمار تالاب شرق در مقایسه با استاندارد fao افزایش معنی دار نشان داد (05/0p>). علیرغم تیمارهای تالاب غرب و مرکزی، کروم ماهی کپور تالاب شرق در مقایسه با استاندارد fda افزایش معنی دار نشان داد (05/0p>). علیرغم استاندارد fao، بر اساس استاندارد fda در مقدار فلز مس افزایش معنی دار در تیمارهای تالاب غرب، شرق و مرکزی مشاهده شد (05/0p>). روی از بیشترین تجمع و کروم از کمترین تجمع در تالاب های غرب، شرق و مرکزی برخوردار بودند. نتیجه گیری: ماهی کپور تالاب های شرق، غرب و مرکزی بر اساس fao از نظر باقی مانده روی و بهداشت مواد غذایی برای مصارف انسانی مناسب نیست. علیرغم استاندارد fda و بر اساس fao این ماهی از نظر باقی مانده مس برای مصارف انسانی مناسب است. ماهی کپور از نظر باقی مانده کروم برای مصارف انسانی مناسب است.